Monografija filmskog kritičara, teoretičara i istoričara filma Ranka Munitića (Zagreb, 1943 – Beograd, 2009) o Ivanu Martincu (Split, 1938 – Split, 2005), tvorcu sedamdeset kratkih igranih ili dokumentarnih, što profesionalnih, što takozvanih amaterskih filmova, te jednog celovečernjeg igranog – u kojoj ga naprosto naziva graditeljem, ali ne stoga što je po obrazovanju i poslu za platu Martinac arhitekta – knjiga je što nas, poput hronike, vodi kako u vreme kad je jugoslovenska kinematografija dostigla svoju evropsku umetničku i društvenu zrelost kakvu potom neće dostići nijedna iz miljea nezavisnih država nastalih raspadom Jugoslavije, tako i na mesta rasada autentičnih ideja o filmu kao umetnosti na kojima se istovremeno i eksperimentisalo filmom, kakva su početkom i sredinom šezdesetih godina prošlog veka predstavljali kinoklubovi u Beogradu, Zagrebu i Splitu.